- Brazylia notuje rekordowe zbiory robusty, co powoduje spadek cen do 4550 USD/tonę.
- Susza w regionach arabiki w Brazylii podnosi ceny do 351,20 centów za funt.
- Kolumbia prognozuje spadek produkcji i eksportu kawy z powodu nadmiernych opadów.
- Indonezja zwiększa produkcję i eksport, ale mierzy się z barierami celnymi i EUDR.
- Importerzy reagują na zmiany pogodowe i regulacyjne, dywersyfikując źródła zakupu.
Produkcja i eksport kawy w Brazylii, Kolumbii i Indonezji
W sezonie 2025/26 rynek kawy prezentuje zróżnicowaną dynamikę zależną od regionu i odmiany. W Brazylii trwa silny wzrost produkcji robusty – prognozy dla stanu Espírito Santo zakładają ponad 17 milionów 60-kilogramowych worków, co przewyższa poziomy z poprzednich lat. Obfitość podaży wpłynęła na spadek cen kontraktów terminowych do poziomu 4550 USD za tonę metryczną – najniższego od 5,5 miesiąca. W kontrze do tego trendu stoi rynek arabiki, gdzie przedłużająca się susza w kluczowych regionach, takich jak Minas Gerais, powoduje niepewność co do jakości i wielkości zbiorów. Ceny arabiki wzrosły do 351,20 centów za funt (+1,46%), co świadczy o obawach inwestorów.
W Kolumbii sytuacja jest odwrotna – przewiduje się spadek produkcji o 5,3%, do poziomu 12,5 mln worków. Przyczyną są intensywne opady, które zakłóciły rozwój owoców kawowca. Eksport również może spaść – o 4,1%, do 11,8 mln worków. Dodatkowo, 10% cło nałożone przez USA od kwietnia 2025 roku może utrudnić handel z głównym partnerem eksportowym Kolumbii. Z kolei w Indonezji prognozuje się wzrost produkcji o 5% (do 11,3 mln worków) i eksportu o 7% (do 6,5 mln worków), jednak sytuację komplikują możliwe 32% cła w USA oraz unijne przepisy EUDR, które ograniczają import surowców powiązanych z wylesianiem.
Czynniki wpływające na ceny i handel międzynarodowy kawą
Aktualna sytuacja na rynku pokazuje wyraźne zróżnicowanie wpływu czynników pogodowych, politycznych i logistycznych na poszczególne segmenty kawy. Wzrost podaży robusty w Brazylii prowadzi do presji cenowej, przez co rolnicy przyspieszają zbiory i sprzedaż, obawiając się dalszego spadku cen. W tym samym czasie, niedobory arabiki i rosnące ceny mogą zachęcać importerów do dywersyfikacji źródeł zakupu. Kolumbijscy producenci zmagają się z rosnącymi kosztami i niepewnością eksportową, co ogranicza ich możliwości inwestycyjne i produkcyjne.
Indonezja, mimo pozytywnych prognoz produkcyjnych, już teraz doświadcza skutków zmian regulacyjnych – unijne przepisy dotyczące przeciwdziałania wylesianiu (EUDR) skłoniły eksporterów do przyspieszenia wysyłek do Belgii i Niemiec, gdzie łączny import podwoił się do 1,4 mln worków. Na poziomie lokalnym zauważalny jest również wzrost konsumpcji kawy w Indonezji (do 4,81 mln worków), głównie za sprawą tanich produktów i napojów typu ready-to-drink. W Kolumbii konsumpcja pozostaje stabilna (2,2 mln worków), natomiast import rośnie do 1,5 mln worków – głównie z Brazylii, Peru i Ekwadoru.