Forfaiting – co to jest?
Forfaiting to forma długoterminowego finansowania handlu międzynarodowego, w której eksporter sprzedaje swoje wierzytelności z odroczonym terminem płatności instytucji finansowej, zwanej forfaiterem, w zamian za natychmiastową gotówkę. Kluczową cechą tego rozwiązania jest brak prawa regresu, co oznacza, że eksporter nie ponosi ryzyka niewypłacalności kupującego – pełna odpowiedzialność za spłatę przechodzi na forfaitera.
Forfaiting jest szczególnie przydatny w transakcjach eksportowych o dużej wartości, gdzie terminy płatności wynoszą od kilku miesięcy do kilku lat. Zabezpieczeniem transakcji często są weksle, akredytywy dokumentowe lub inne instrumenty dłużne, co zwiększa bezpieczeństwo finansowania.
Najczęściej zadawane pytania (FAQ)
1. Jak działa forfaiting?
Mechanizm forfaitingu rozpoczyna się od eksportera, który sprzedaje towary lub usługi zagranicznemu nabywcy na warunkach kredytowych, np. z płatnością odroczoną na 180 dni. Eksporter następnie przekazuje swoje wierzytelności forfaiterowi, którym może być bank lub inna instytucja finansowa. W zamian forfaiter natychmiast wypłaca eksporterowi środki, potrącając opłatę za przejęcie ryzyka. Ostatecznie kupujący spłaca swoje zobowiązanie forfaiterowi zgodnie z ustalonym harmonogramem. Dzięki temu eksporter eliminuje ryzyko kredytowe i uzyskuje szybki dostęp do środków, które może przeznaczyć na dalszą działalność.
2. Jakie są główne korzyści forfaitingu?
Eksporter korzystający z forfaitingu uzyskuje natychmiastową zapłatę za transakcję, co eliminuje konieczność oczekiwania na płatność od kontrahenta. Istotnym atutem jest także całkowite zniesienie ryzyka niewypłacalności kupującego, ponieważ pełną odpowiedzialność za płatność przejmuje forfaiter. Dodatkowo forfaiting poprawia płynność finansową i umożliwia inwestowanie w nowe kontrakty, bez potrzeby angażowania własnych zabezpieczeń, ponieważ wierzytelność sama w sobie pełni rolę głównego zabezpieczenia transakcji. Kupujący zyskuje natomiast możliwość uzyskania dłuższego terminu płatności oraz unika konieczności angażowania własnego kredytu bankowego.
3. Czym różni się forfaiting od faktoringu?
Podstawowa różnica między forfaitingiem a faktoringiem dotyczy zakresu i charakteru transakcji. Forfaiting zazwyczaj obejmuje duże, pojedyncze transakcje eksportowe o długim terminie płatności, podczas gdy faktoring stosowany jest głównie w handlu krajowym i obejmuje wiele mniejszych wierzytelności o krótszym okresie płatności. Ponadto forfaiting zawsze odbywa się bez prawa regresu, co oznacza, że eksporter nie odpowiada za niewypłacalność kupującego – w przeciwieństwie do niektórych form faktoringu, które mogą obejmować regres.
4. Jakie instrumenty finansowe są używane w forfaitingu?
W transakcjach forfaitingowych powszechnie stosuje się różne instrumenty zabezpieczające płatność. Należą do nich weksle handlowe, które zobowiązują kupującego do zapłaty w określonym terminie, akredytywy dokumentowe wystawiane przez bank kupującego jako gwarancja płatności oraz gwarancje bankowe, które stanowią dodatkowe zabezpieczenie na wypadek niewypłacalności kupującego.
5. W jakich branżach stosuje się forfaiting?
Forfaiting jest szczególnie popularny w sektorach wymagających dużych nakładów finansowych i długoterminowych płatności. W produkcji przemysłowej często stosuje się go przy sprzedaży maszyn, urządzeń i linii produkcyjnych. W handlu surowcami finansowanie tego typu jest wykorzystywane do transakcji obejmujących duże ilości towarów, takich jak ropa, stal czy drewno. Forfaiting znajduje również zastosowanie w projektach infrastrukturalnych, takich jak budowa dróg, elektrowni czy instalacji przemysłowych.
Forfaiting to skuteczna metoda finansowania eksportu, która eliminuje ryzyko niewypłacalności kontrahenta, zapewnia natychmiastową płynność finansową i ułatwia prowadzenie międzynarodowego handlu, zwłaszcza w przypadku dużych transakcji o odroczonym terminie płatności.
